aleksandra jackiewicz

Aleksandra Jackiewicz

Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci?

Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci? Czy Halloween może pomóc dziecku w oswojeniu tematu umierania?

25 Oct 2024

ellipseclock

5 min

ellipse

EMOCJE

EDUKACJA

ROZWÓJ

jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci

Rozmowa z dziećmi o śmierci to temat, który często budzi w pedagogach mieszane uczucia – zarówno jako trudność, jak i ważne wyzwanie edukacyjne. W związku z nadchodzącym Halloween i dniem Wszystkich Świętych warto zastanowić się, jak podejść do tego tematu w pracy z najmłodszymi, aby wspierać ich emocjonalny rozwój i dać im narzędzia do zrozumienia tych trudnych kwestii.

Śmierć jako część życia

W kontekście pracy pedagogicznej istotne jest, aby oswajać dzieci z myślą, że śmierć jest naturalną częścią cyklu życia. Małe dzieci nie mają jeszcze pełnego zrozumienia dla złożoności tego zjawiska, dlatego naszym zadaniem jest tłumaczenie go w prosty, zrozumiały sposób. W przedszkolach możemy korzystać z symboli i rytuałów związanych z przyrodą – opadanie liści, zmieniające się pory roku – by tłumaczyć dzieciom cykliczność życia. Pamiętajmy, by nie używać skomplikowanych metafor, które mogłyby wywołać niepotrzebny strach.

Dostosowanie komunikatu do wieku

Dzieci w wieku przedszkolnym potrzebują prostych, klarownych odpowiedzi. Kiedy pytają o śmierć, warto unikać pojęć takich jak „zaśnięcie” czy „pójście do nieba”, które mogą wprowadzić zamieszanie. Zamiast tego używajmy wyjaśnień takich, jak: „ciało przestało działać” czy „już nie oddycha, nie mówi, nie je”. Dzieci mogą zadawać pytania, które wydają się trudne, ale ważne jest, by odpowiadać na nie szczerze, dostosowując szczegóły do ich możliwości poznawczych.

Rola emocji w pracy z dziećmi

Dzieci reagują na temat śmierci bardzo różnorodnie – jedne mogą być smutne, inne ciekawskie. Jako pedagodzy musimy stworzyć przestrzeń, w której każde dziecko będzie mogło wyrazić swoje emocje w sposób bezpieczny. Ważne, by podkreślać, że wszystkie uczucia są w porządku – smutek, złość, a nawet radość, jeśli dziecko wyobraża sobie coś pozytywnego. Pozwólmy dzieciom na wyrażenie swoich uczuć, bez narzucania im, jak powinny się czuć.

Click me

Wsparcie w codziennych rozmowach

Rozmowa o śmierci nie musi być jednorazowa. Warto, aby temat był podejmowany w naturalny sposób podczas codziennych zajęć, na przykład podczas opowiadania historii, rysowania czy zabawy. Możemy także korzystać z literatury dziecięcej, która w prosty sposób wprowadza temat śmierci, pomagając dzieciom zrozumieć i oswoić ten trudny temat.

Wykorzystanie rytuałów i symboli

W kontekście nadchodzących dni, takich jak Wszystkich Świętych, możemy wprowadzać dzieci w rytuały związane z pamięcią o zmarłych. Wizyty na cmentarzu, zapalanie zniczy, wspólne rozmowy o przodkach mogą być dla dzieci okazją do nauki, jak w naturalny sposób pamiętać o tych, którzy odeszli. Takie doświadczenia mogą pomóc dzieciom w zrozumieniu, że śmierć to nie tylko koniec, ale również część większego procesu.

Rozmowa o śmierci w różnych kulturach

Ze starszymi przedszkolakami warto poruszyć temat śmierci w kontekście różnych kultur, pokazując, jak różnie ludzie celebrują te same okoliczności. Na przykład w Meksyku obchodzi się radosny Dzień Zmarłych, pełen kolorów i muzyki, a w Japonii podczas O-bon zapalane są lampiony, by wskazać drogę duchom przodków. Dzięki takiej rozmowie dzieci uczą się, że śmierć może być nie tylko smutnym wydarzeniem, ale też okazją do wspomnień i świętowania życia. Zajęcia plastyczne, takie jak tworzenie masek czy lampionów, mogą dodatkowo wspierać tę naukę, rozwijając empatię i zrozumienie dla różnorodności kulturowej.

Kiedy warto skorzystać z pomocy specjalistycznej?

Czasami temat śmierci może wywoływać w dzieciach silne emocje, z którymi trudno im sobie poradzić. W takich przypadkach jako pedagodzy możemy zasugerować rodzicom skorzystanie z pomocy psychologa dziecięcego. Współpraca z rodzicami i specjalistami może być kluczowa w pracy z dziećmi, które doświadczają trudności emocjonalnych związanych z utratą lub lękiem przed śmiercią.

aleksandra jackiewicz

Aleksandra Jackiewicz

pedagożka w Wiosce

Od ponad pięciu lat pracuje z dziećmi: jako niania, w żłobku, przedszkolu, a niebawem w szkole podstawowej. W swojej praktyce wykorzystuje głównie założenia NVC i pedagogikę Reggio Emilia. Interesuje się szeroko pojętą edukacją, neurodydaktyką, psychologią. Jest także studentką pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej na UW.

Udostępnij na